ՎԱԹԵԼ. cf. ՎԱՅԹԵԼ.
Իբրեւ զկոխածն (խաղողոյ) վաթեալ ի յաղբիս։ Լնոյր զստոմանն իւր ջրով, եւ ի ժամ ուտելոյն վաթէր նա։ Քացախ եւ աղ վաթել ի վերայ կիզեալ տեղւոյն խոցից. (Վրք. հց. ՟Գ. ՟Զ. ՟Ը։)
Վաթեցին զաղիս նորա. (Տէր Իսրայէլ. յունիս. ՟Ժ՟Ը.։ Տէր Իսրայէլ. հոկտ. ՟Զ.։)