adj.

cf. Սրակն.

cf. ՍՐԱՏԵՍ. ὁξύ βλέπων . եւ րայիւ ὁξυδερκεῖν.

Ոչ կոյրն, այլ սրատեսիլ մեծութիւն է՝ առաքինութեանցն աւելաստացութիւն։ Սրատեսիլ աչօք տեսեալ զսոսա։ Սրատեսիլ մտաց աչօք։ Կուրացեալք յայն, առ որմիայն սրատեսիլ լինել հարկաւոր էր. (Փիլ.։)

Բա՛ց են աչք մտաց մերոց, եւ սրատեսիլ եմք մարմնոյ աչօք։ Լուսաւորին միտքն, եւ լինին յոյժ սրատեսիլք։ Փոյթք էին ի հայհոյութիւն, եւ սրատեսիլք ի ձաղանս անարգանաց նորա. (Եղիշ. ՟Ը. եւ Եղիշ. խաչել.։)