Սմեղկիմ

ձ.

ՍՄԵՂԿԻԼ կամ ԶՄԵՂԿԻԼ. Յոյժ մեղկիլ, կարի մեղկանալ.

ի վախճանել մեղացն, որով եւ սմեղկեալ թուլացաւ ի գեղ պտղոյն եւ ի ցանկութիւն աստուածանալոյն. (Վրդն. դան.։)