adj.

ἁρχαῖος, ἁρχαιώτατος vetustus, antiquus, antiquissimus, primus. Հնագոյն. կանխագոյն. նախկնագոյն. գլխաւորագոյն. գրի եւ ԻՍԿԶԲՆԱԳՈՅՆ.

Այսպէս մանկագոյն քան զդրախտն՝ գինըմպութիւն. եւ այսպէս սկզբնագոյն՝ պահոց պարկեշտութիւն։ Զհաւատոյս զայսպէս սկզբնագոյնն եւ ի նոցունց սրբոց առաքելոցն անցեալ ի մեզ աւանդութիւն. (Բրս. պհ. ՟Ա։ Պրպմ.։)

Գլուխ՝ առաջինն է եւ վերնագոյնն եւ սկզբնագոյնն. (Փիլ. ել. ՟Ա. 17։)

Ի յետնոցն յիսկզբնագոյնսն կոյս ելանելով. (Դիոն. ածայ.։)

եզիա կարգեալ իշխան իսկզբնագոյն լինելիութեանց երկնի եւ երկրի՝ ի բանալ եւ փակել կարողագոյն. (Պիտ.։)