ՍԱՅԹԱՔՈՒԹԻՒՆ ՍԱՅԹԱՔՈՒՄՆ. Գայթումն. դանդաշումն. վրիպումն. խոտորումն. ցնորք.
Ընդվայրաբանութիւն, անկարգաւոր սայթաքութիւն, մոռացկոտութիւն. (Վրք. հց. ՟Բ։)
Գտաւ դիր աստեղաց, եւ ընթացք արեգական եւ լուսին յիւրեանց կայանս, առանց իրիք սայթաքման. (Ժող. հռոմկլ.։ cf. անսայթաք։)
Չհայելով բնաւ ի սայթաքմունս սնոտի հեթանոսական պաշտամանց. (Փարպ.։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | սայթաքութիւն | սայթաքութիւնք |
accusatif | սայթաքութիւն | սայթաքութիւնս |
génitif | սայթաքութեան | սայթաքութեանց |
locatif | սայթաքութեան | սայթաքութիւնս |
datif | սայթաքութեան | սայթաքութեանց |
ablatif | սայթաքութենէ | սայթաքութեանց |
instrumental | սայթաքութեամբ | սայթաքութեամբք |