s.

ՍԱՅԹԱՔՈՒԹԻՒՆ ՍԱՅԹԱՔՈՒՄՆ. Գայթումն. դանդաշումն. վրիպումն. խոտորումն. ցնորք.

Ընդվայրաբանութիւն, անկարգաւոր սայթաքութիւն, մոռացկոտութիւն. (Վրք. հց. ՟Բ։)

Գտաւ դիր աստեղաց, եւ ընթացք արեգական եւ լուսին յիւրեանց կայանս, առանց իրիք սայթաքման. (Ժող. հռոմկլ.։ cf. անսայթաք։)

Չհայելով բնաւ ի սայթաքմունս սնոտի հեթանոսական պաշտամանց. (Փարպ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif սայթաքութիւն սայթաքութիւնք
accusatif սայթաքութիւն սայթաքութիւնս
génitif սայթաքութեան սայթաքութեանց
locatif սայթաքութեան սայթաքութիւնս
datif սայթաքութեան սայթաքութեանց
ablatif սայթաքութենէ սայթաքութեանց
instrumental սայթաքութեամբ սայթաքութեամբք