cf. Չարախօսութիւն.
Չարախօսութիւն. բան չար. եւ Լուտանք. հայհոյութիւն. յիշոցք.
Նզովեսցին բռնաւորին չարաբանութիւնք. (Նար. ղ։)
Հեռի լինելով իմ յայսքան չարաբանութեանց (որ լինին ի սեղանս), յայնժամ ուրախանամ. (Վրք. ոսկ.։)
Հրաժարեա՛ց ի դատելոյ զընկերն, եւ յամենայն չարաբանութեանց. (Վրք. հց. ՟Ե։)
Ոչ զհայհոյչացն հնարաւոր չարաբանութիւն կապտեցեր. (Նար. ՟Լ՟Զ։)
Զարհուրեցաւ երկիր ի տեառն երկայնմտութենէն, եւ ի ծառային չարաբանութենէ. (Բրսղ. մրկ.։)
Հրեայք կարծէին չարաբանութեամբն իւրեանց վախճանել զճշմարիտ իմաստութիւնն՝ որ է Քրիստոս. (Լծ. կոչ.։)
Չարաբանութիւն, այսինքն զբարութիւն ընկերին, թէ՛ բան՝ թէ՛ գործ, ի չարն փոխարկել. (Կիր. երզն. խր.։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | չարաբանութիւն | չարաբանութիւնք |
accusatif | չարաբանութիւն | չարաբանութիւնս |
génitif | չարաբանութեան | չարաբանութեանց |
locatif | չարաբանութեան | չարաբանութիւնս |
datif | չարաբանութեան | չարաբանութեանց |
ablatif | չարաբանութենէ | չարաբանութեանց |
instrumental | չարաբանութեամբ | չարաբանութեամբք |