s.

Չարախօսութիւն. բան չար. եւ Լուտանք. հայհոյութիւն. յիշոցք.

Նզովեսցին բռնաւորին չարաբանութիւնք. (Նար. ղ։)

Հեռի լինելով իմ յայսքան չարաբանութեանց (որ լինին ի սեղանս), յայնժամ ուրախանամ. (Վրք. ոսկ.։)

Հրաժարեա՛ց ի դատելոյ զընկերն, եւ յամենայն չարաբանութեանց. (Վրք. հց. ՟Ե։)

Ոչ զհայհոյչացն հնարաւոր չարաբանութիւն կապտեցեր. (Նար. ՟Լ՟Զ։)

Զարհուրեցաւ երկիր ի տեառն երկայնմտութենէն, եւ ի ծառային չարաբանութենէ. (Բրսղ. մրկ.։)

Հրեայք կարծէին չարաբանութեամբն իւրեանց վախճանել զճշմարիտ իմաստութիւնն՝ որ է Քրիստոս. (Լծ. կոչ.։)

Չարաբանութիւն, այսինքն զբարութիւն ընկերին, թէ՛ բան՝ թէ՛ գործ, ի չարն փոխարկել. (Կիր. երզն. խր.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif չարաբանութիւն չարաբանութիւնք
accusatif չարաբանութիւն չարաբանութիւնս
génitif չարաբանութեան չարաբանութեանց
locatif չարաբանութեան չարաբանութիւնս
datif չարաբանութեան չարաբանութեանց
ablatif չարաբանութենէ չարաբանութեանց
instrumental չարաբանութեամբ չարաբանութեամբք