cf. Նոյնաբանութիւն.
cf. ՆՈՅՆԱԲԱՆՈՒԹԻՒՆ, ըստ բ նշ.
Ամենայն լեզու՝ որ նոյնբանութեամբ յայլ լեզու թարգմանիցի, մթին առնի. (Կիւրղ. թագ.։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | նոյնբանութիւն | նոյնբանութիւնք |
accusatif | նոյնբանութիւն | նոյնբանութիւնս |
génitif | նոյնբանութեան | նոյնբանութեանց |
locatif | նոյնբանութեան | նոյնբանութիւնս |
datif | նոյնբանութեան | նոյնբանութեանց |
ablatif | նոյնբանութենէ | նոյնբանութեանց |
instrumental | նոյնբանութեամբ | նոյնբանութեամբք |