ἑνυπόθετος, ὐπόθετος suppositus, suppositius. Ստորադրական. ենթադրական. որ ինչ ենթադի իբրեւ ստոյգ առժամն, ցուցանելի այլուստ.
Երկակի է մակացութիւն. մին՝ ներստորադրական (որպէս կէտն յերկրաչափութեան). եւ մինն աններստորադրական (որ ըստ ինքեան է հաւաստի. զորօրինակ աստուած բարի է)։ Եւ ներստորադրական է, որ առնու սկզբունս, որք պէտս ունին ապացուցութեան, եւ որոց զպատճառսն անգիտանայ. (Սահմ. ՟Ժ՟Բ։)