որպէս յն. ἕμφασις . Երեւելի կամ արտաքին նշանակ՝ ներքին եւ աներեւոյթ դիտաւորութեան. ակնարկութիւն իմն. եւ Արտաքին երեւոյթ. շոշորդ, ճոթ մը. ... եւ աչքի երեւցած բան.
Զայլն ի յոգւոջն ծածկեալ. ներերեւութութիւն մատոյց եղելոյն՝ ի խանդաղատանաց գորովոյն, եւ լռեալ դադարեաց. (Փիլ. իմաստն.։)
Որ զի՛նչ յօդս լինին երեւմունք, ոմանք են ըստ ներերեւութեան, եւ ոմանք ըստ ենթակեյութեան. իսկ ներերեւութիւնք՝ իրիդէս, որ են աղեղունք (ծիածանք), եւ ցուպք, եւ այսպիսիքն. (Արիստ. աշխ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | ներերեւութիւն | ներերեւութիւնք |
| accusatif | ներերեւութիւն | ներերեւութիւնս |
| génitif | ներերեւութեան | ներերեւութեանց |
| locatif | ներերեւութեան | ներերեւութիւնս |
| datif | ներերեւութեան | ներերեւութեանց |
| ablatif | ներերեւութենէ | ներերեւութեանց |
| instrumental | ներերեւութեամբ | ներերեւութեամբք |