ՄՈՐՈՍԽՕՍՈՒԹԻՒՆ կամ ՄՈՐՈՍԱԽՕՍՈՒԹԻՒՆ. cf. ՄՈՐՈՍԱԲԱՆՈՒԹԻՒՆ.
Խեղկատակութիւն, մորոսխօսութիւն. (Ոսկ. եփես. եւ Ոսկ. կողոս.։)
Տայ աղաղակել բարկութիւնն մորոսախօսութեամբ. (Մանդ. ՟Ժ՟Բ։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | մորոսախօսութիւն | մորոսախօսութիւնք | 
| accusatif | մորոսախօսութիւն | մորոսախօսութիւնս | 
| génitif | մորոսախօսութեան | մորոսախօսութեանց | 
| locatif | մորոսախօսութեան | մորոսախօսութիւնս | 
| datif | մորոսախօսութեան | մորոսախօսութեանց | 
| ablatif | մորոսախօսութենէ | մորոսախօսութեանց | 
| instrumental | մորոսախօսութեամբ | մորոսախօսութեամբք |