cf. ՄԻԱՊԵՏՈՒԹԻՒՆ. μοναρχία monarchia.
Այժմ են քաղաքավարութեանց երկու ոմանք իբրու մարք. զմինն իսկ առասեմք միիշխանութիւն ուղղապէս, եւ զմիւսն իսկ հրապարակակալութիւն. զմինն իսկ ունել սեռն պարսից, եւ զմիւսն մեք. (Պղատ. օրին. ՟Գ։)
Ըստ միիշխանութեան զօրացեալ. (անդ. ՟Դ։)
Անիշխանութիւն, եւ բազմիշխանութիւն է պատուեալ. բայց միիշխանութիւնն ոչ որ զմին պարունակէ զդէմս ... վասն այնորիկ միակն ի յերկեակն շարժեցեալ՝ մինչեւ յերրեակն եկաց. (Առ որս. ՟Գ։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | միիշխանութիւն | միիշխանութիւնք |
| accusatif | միիշխանութիւն | միիշխանութիւնս |
| génitif | միիշխանութեան | միիշխանութեանց |
| locatif | միիշխանութեան | միիշխանութիւնս |
| datif | միիշխանութեան | միիշխանութեանց |
| ablatif | միիշխանութենէ | միիշխանութեանց |
| instrumental | միիշխանութեամբ | միիշխանութեամբք |