ՄԱՇԿԷ կամ ՄԱՇԿԻ. իբր Մաշկեայ. եւ Մաշկեակ.
Գօտի մաշկէ ընդ մէջ. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 10։)
Կասիանոսք, որ զմաշկէ պատմուճանն՝ զմարմինն ասեն. (Ոսկիփոր. (իմա՛ ըստ մոլորութեան որոգինի եւ փիլոնի։))
Եւ մտեալ սրբոյն հովուական կերպիւն, մաշկեաւն եւ ցպովն. (Ճ. ՟Ա.։)
Զնոյն որ մաշկեաւ մեռեալ ախտին, զեղիսէոս կոչեաց յանգին. (Յիսուս որդի.։)