hy    |   fr

Մամբար

s.

Բառ ար. միմպէր, որպէս Տեղի բարձր ի լինել ձայնատու ամբոխին.

Փոխան մեծի վարագուրին՝ որ ի խորան սուրբ տաճարին, զմամբար դիտին բարձրացուցին. (Գր. տղ. յերուսաղէմ.։)