va.

cf. Ճռուեմ.

ՃՌՈՒԵՄ ՃՌՈՒՂԵՄ ՃՌՈՒՈՂԵՄ ՃՌՈՒՈՒՂԵՄ. περιλάω, στρουθίζω garrio. գրի եւ ՃԸՌՂԵԼ. ճՌՈՂԵԼ. որ եւ ՃՆՃՈՒԵԼ, ՁԱԳԵԼ. Ձայն հանել թռչնոց փոքրկանց, եւ հնչել ճիւաղաց ձայնս պէսպէս. ճի՛վ ճի՛վ կամ ճը՛ռ ճը՛ռ կանչել.

Հաւ շուրջ թռչի, եւ ճռուուղէ զմարդով (կամ ճռողէ զանտառս). (Ածաբ. նոր կիր.։)

Ոմանք ճչօղք ճըռւօղք եւ կանչօղք. (Կոչ. ՟Թ։)

Երգէին ճռուողելով. (Ճ. ՟Է.։)

Ի ճչելն, ի ճռուողելն, ի շինել բունոցն. (Ագաթ.։)

Ճնճղուկն միշտ ի ճռուղել (կամ ճռւուղել) կայ։ Որպէս ճնճղուկ միշտ ճռուղեմ կամ ճռւուղեմ). (Լմբ. սղ. ՟Ձ՟Գ. ՟Ժ՟Ա։)

Ամենայն թռչունք վերանան յօդս, եւ ճռուողելով օրհնեն զհամագոյ աստուածութիւնն. (Մարաթ.։)

Որպէս ճուաղանց է ճարակ ճռուողել ի գիշերի յանկողինսն։ Ի փողսն տրոհեալ՝ զօրէն ճարտարականն ճռուողել. (Մագ. ՟Ի՟Դ. ՟Հ՟Ա։)

Սովորութիւն է դիւաց ճռղել՝ զհաւու ձայնս արձակել. (Ոսկ. ես.։)