ՀՐԱՇԱՒՈՐ ՀՐԱՇԱՒՈՐԱԿԱՆ. Հրաշալի. հրաշական. նորահրաշ.
Հրաշաւորս զարմանալիս գեր քան զամենայն ազնիւ հաճեցար հեղուլ։ Հրաշաւոր անդրադարձութեամբ ի թիկունս առաքեցեր։ Ձայն բարեպատեհ հրաշաւորական։ Սաղմոսն օրհնաբան հրաշաւորական. (Նար. ՟Ծ՟Բ. ՟Ի՟Գ. եւ ՟Ի՟Է. ՟Ծ՟Ա։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | հրաշաւոր | հրաշաւորք |
| accusatif | հրաշաւոր | հրաշաւորս |
| génitif | հրաշաւորի | հրաշաւորաց |
| locatif | հրաշաւորի | հրաշաւորս |
| datif | հրաշաւորի | հրաշաւորաց |
| ablatif | հրաշաւորէ | հրաշաւորաց |
| instrumental | հրաշաւորաւ | հրաշաւորաւք |