adj. adv.

ἑγγύτερος, -ρον, -ρως, ἕγγυον propior, -ius ἑγγυτάτως proxime προσιάζων, προσεχέστερος propinquus, propinquior. Մօտագոյն, առաւել հուպ. եւ Ընտանեգոյն. աւելի մօտիկ.

Զայն իսկ մասն հոգւոյն՝ որ հաղորդեալ էր արութեան, բնակեցուցին հպագոյն ի գլուխն. (Պղատ. տիմ.։)

Ո՞չ իսկ չարքն չար գործ ինչ գործեն այնոցիկ՝ որ հանապազ սոցունց հպագոյնք իցեն, եւ բարիքն զբարի ինչ. (Պղատ. սոկր.։)

Տեսակն քան զսեռն՝ հպագոյն յառաջին գոյացութիւն է. (Արիստ. ստորոգ.։)

Առաջին քահանայապետութիւնս՝ աստուածպետութեանն անընդմիջաբար հպագոյն։ Յաւէտ հպագոյնք առ ժողովուրդն (պաշտօնեայքն) քան զքահանայսն. (Դիոն. երկն. եւ Դիոն. թղթ.։)

Յաւէտ եւս հպագոյն գոլով ի քեզ։ Ե՛ւս հպագոյն զայս ճարտարախօսէ պօղոս. (Անան. եկեղ։)