adj. adv.

Զօրագոյն. ճարտագոյն. զօրաւոր. սու՛ր. սրագոյն. ճարտար, ճարպիկ, սրատէս, աղէ՛կ.

Կորովագոյն իմն եւ գեղեցկայարմար դիւցազնական ողբերգութեամբքն. (Պիտ.։)

Զկորովագոյնն ի նոցանէ ընտրեալ զբանին ճահաւորութիւն (իբրեւ զքար) դնելով յիմաստութեանցն մերոց պարսատիկս. (Յհ. իմ. պաւլ.։)

Կորովագոյն աչս ունելով տեսողական. (Շ. իմ. եղակ.։)

Բիբք աչաց կորովագոյնք լինին։ Հանդէպ կորովագոյնս նկատէ. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 1։)

Որպէս զդէտ ելեալ յաշտարակ մարգարէութեանն կորովագոյն տեսանէ զկանխեալ պատուհասն. (Լմբ. յովէլ.։)

Առ որ զաւակս զայս կորովագոյնս խօստացաւ. (Եւագր. ՟Ի՟Զ։)

ԿՈՐՈՎԱԳՈՅՆ. κυβικόν cubicum. իբր Կիվոսական. կիբիկոն. ի ձեւ քուէի. զարի ձեւով.

Ձեւն բաղկացեալ մարմնոյս եղեւ կորովագոյն. վեց տափարակ քառանկիւն՝ հաւասարակողմնունելով բարձք. (Պղատ. տիմ.։)