ԿԻՐԱՌՈՒԹԻՒՆ ԿԻՐԸՆԴՈՒՆԱԿՈՒԹԻՒՆ ԿԻՐԸՆԿԱԼՈՒԹԻՒՆ. Յանձն առնուլն զկիրս մարդկայինս. տնօրէնութիւն բանին աստուծոյ.
Զբոլորն ուրասցին զփրկանակն զկիրառութիւնս։ Մարմնական կիրառութեամբն պատրեալն զթշնամին. (Թէոդոր. մայրագ.։)
Զփրկչականն պարտ եւ արժան է ասել զկիրընդունակութիւնս. (Յհ. իմ. երեւ.։)
Փրկչական կիրընկալութիւնքն, կամ փրկական կիրընկալութիւնքն. (Ճ. ՟Է.։ Ոսկիփոր.։ Խոսրովիկ.։)
Իսկ ԿԻՐԸՆԴՈՒՆԱԿ. ա. իբր Ընդունակ բնաւորական կրից։ Ճ. ՟Է.։ եւ (Խոսրովիկ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | կիրընկալութիւն | կիրընկալութիւնք |
| accusatif | կիրընկալութիւն | կիրընկալութիւնս |
| génitif | կիրընկալութեան | կիրընկալութեանց |
| locatif | կիրընկալութեան | կիրընկալութիւնս |
| datif | կիրընկալութեան | կիրընկալութեանց |
| ablatif | կիրընկալութենէ | կիրընկալութեանց |
| instrumental | կիրընկալութեամբ | կիրընկալութեամբք |