Կենահաղորդ

adj.

Կենակից. մասնակից բարեացն կենաց.

Քաղաքայնոց (ընդ գեղջուկս) կենահաղորդս լինել ընդ միմեանս աննախանձ եղբայրութեամբ։ Աբգար մեծի յուսոյ զանձն տուեալ, եւ կենահաղորդ գտեալ փառացն աստուծոյ. (Յհ. կթ.։)