adj.

ԿԱՌԱՓՆԱՏ ԿԱՌԱՓՆԱՏԱԾ. Իբր Կառափնատեալ.

Զոմանս վիրաւորս, զոմանս կառափնատս արձակէին. յն. լոկ, վիրաւորս առնէին. (՟Բ. Մակ. ՟Դ. 42։)

Որպէս զի զադամ կառափնատ առողջացուսցէ. (Երզն. մտթ.։)

Ի կռուելն կառափնատէ, եւ նա դառնայ առ թագաւորն կառափնատած. (Լմբ. սղ.։)