hy    |   fr

Կանթեղնաւոր, Ի, Աց

adj.

ԿԱՆԹԵՂԱՒՈՐ կամ ԿԱՆԹԵՂՆԱՒՈՐ. Ունօղ զկանթեղ, զջահ. կանթեղակիր, լապտերակիր. ջահակիր. (դահիճ) որ ջահիւք խանձողէ զայլս.

Զարկան զգետնի կանթեղաւորքն։ Ասեն կանթեղաւորքն. (Ճ. ՟Ա.։)

Երթային առաջի մեր կանթեղնաւորք պարսիկք՝ առեալ ղամբարս արծաթիս. (Պտմ. աղեքս.։)

ԿԱՆԹԵՂՆԱՒՈՐ cf. ԿԱՆԹԵՂԱՒՈՐ.

Ի մէջ գիշերին կանթեղնաւոր հրեշտակ երեւէր պահապանացն. (Վրք. հց. ձ։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif կանթեղնաւոր կանթեղնաւորք
accusatif կանթեղնաւոր կանթեղնաւորս
génitif կանթեղնաւորի կանթեղնաւորաց
locatif կանթեղնաւորի կանթեղնաւորս
datif կանթեղնաւորի կանթեղնաւորաց
ablatif կանթեղնաւորէ կանթեղնաւորաց
instrumental կանթեղնաւորաւ կանթեղնաւորաւք