ԾՂԻ մանաւանդ ԾՂԻՔ, որ եւ ըստ ոմանց ԾՂԻԿ, ԾՂՈՒԿ, ԾՂԻՆ. Իբրու ծիղք կամ ճիւղք եւ ոստք ձեռաց. եւ բազուկք հանդերձ արմկամբք՝ դաստակօք, ձեռօք եւ մատամբք. որպէս եւ առաջին ոտք չորքոտանեաց ի տեղի ձեռաց. վասն որոյ Հին բռ. դնէ,
Ծղիք, կամ ծղիկք. բազուկ կամ ոլոք. թերեւս հայելով ի ռմկ. ճիւ, ճիվ. (լաւ եւս՝ ռմկ. թեւ ).
Ի ծղին ոսկր մի, ի յարմուկն ոսկր մի, ի բազուկն ոկր երկու. (Ոսկիփոր.։)
Ընդէ՞ր զսափորն ի վերայ ուսոցն ասի բերիլ. քանզի սկզբունք սոքա եւ նախկինք բազկաց եւ ծղեաց են, եւ ձեռաց եւս, ի ձեռն որոց կենաց գործք եւ արդիւնք կատարին. (Փիլ. լին. ՟Դ. 98։)
Զոսկի ապարանջանքն ի տիգսն արկանեն, այսինքն ի ծղիսն. (Գէ. ես.։)
ծղիքն ծիրանի. (Գանձ.։)
ԾՂԻՍ Ի ՎԵՐ ԱՄԲԱՌՆԱԼ, կամ Ի ՎԵՐ ՄԱՐԶԵԼ՝ ՊԱՐԶԵԼ. ἑπαποδύομαι suscipio, accingor rei gerendae. Բուռն հարկանել առնել ինչ. թեւերը սոթտել, սոթտըւիլ.
Յոյժ պնդութեամբ եւ զօրութեամբ ծղիս ի վեր ամբարձեալ՝ յառաջ մատիցիք։ Իսկ տրտմութեան ծղիս ի վեր մարզեալ, եւ ի վերայ ոգւոցն յարձակեալ ի մարտ զօրութեամբ ըմբշի. (Փիլ. ՟ժ. բան. եւ Փիլ. իմաստն.։)
ծղիս ի վեր ամբարձեալ՝ կոչեաց զանծանօթ աստուած. (Վրդն. ծն.։)