adj. adv.

ἑπιπολαιότερος minus profundus, magis extans, superficiarius ἑξ ἑπίπολης, ἑξ ἑπιπολαίου in superficie. Առաւել կամ յոյժ ծանծաղ. վեր ի վերոյ. թեթեւագոյն. ի վերին երեսս.

Որք միանգամ ծանծաղագոյն իմաստիւք զիրսն տեսանեն, ոչինչ առաւել քան որ երեւին՝ քննեն. (Նիւս. կուս.։)

Երկիւղն աստուծոյ չտայ ի խոր ի քուն ընկղմել մտացն, այլ ծածաղագոյնս յաղուեսագոյն բուսուցանելով զհասկն. (Նիւս. երգ.։)

Եւ որպէս Ծանծաղամիտ.

Ոգի երկեղածին չպարտի ի փոփոխմանցն, այլ յաղթէ փոփոխմանն. Իսկ ծանծաղագոյն՝ վաղվաղակ յանդիմանի. (Սեբեր. ՟Դ։)