adj.

Որ խտրէ. որոշիչ. քննիչ.

Ախտք՝ մարմնոյս է, եւ հոգին՝ տեսող նոցին, դատախազ եւ խտրիչ։ Աստուծոյ օրինացն խտրիչ եւ քննօղ ե՞րբ առներ հրաման լինել, մարդ գոլով. (Լմբ. սղ. եւ Լմբ. պտրգ.։)