συνομολογῶν, -γοῦσα simul confiteri consentiens եւ բայիւ σύμφημι assentior. զոյգ ընդ այլում խոստովանօղ. ձայնակից. միաբան.
Խոստովանակից եմ, քանզի ուղղակի խորհիս։ Հարտ է ցակից ունել խորհիս։ Պարտ է խոստովանակիցունել բանին զմտածութիւն. (Պրպմ. ՟Լ՟Թ. եւ ձ։)
Եթէ կամիս ճշմարտութեանն ընդմեզ լինել ցակից. (Խոսրովիկ.։)
Եւ συνομολογούμενος simul confessus. Զոյգ ընդ նմին խոստովանելի, դաւանելի կամ դաւանեալ.
(Որդի ընդ հօր) ի միում յաստուածութեանն խոստովանակից եւ փառաւորակից եղեալ. (Կիւրղ. գանձ.։)