ԽԱՇԵԼ ԽԱՇԻԼ. Որպէս Հաշել. իլ.
Սովով խաշեալք. (Ոսկ. ի պետր. եւ Ոսկ. յեղիա.։)
Միշտ ի վիշտս խաշիս, եւ հանապազ ի կնրօտութիւնս մաշիս. (Մանդ. ՟Ա։)
Իսկ եթէ բէլ հրամանատու արամազդայ իցէ, զիա՞րդ իցէ՝ զի արամազդ ի գօտւոյ իւրմէ խաշիցի հրամանաւ բելայ. (Արծր. ՟Ա. 1։)