adj. s.

ῤήτκης rhecta, ruptor, effractor;
terrae motus, quo hiatus fiunt Իբր Ընկեցօղ. որ տայ անկանիլ. Ազդ սասանութեան երկրի, որ պատառուածս առնելով գետնոյ՝ ի ներքս ընկենու զորս ի վերայ կային շէնք եւ մարդիկ.

Ի շարժմանցն, որ բացմունք բանան, եւ բրեն զերկիր, ընկեցուցիչք անուանին. (Արիստ. աշխ.։)