Էնընծայ

adj.

Որ ընծայէ զէնն Աստուած բարձեալ յինքեան, որպէս ծառ զպտուղ. մակդիր սրբոյ խաչի՝ փայտին կենաց.

Սալիբանոս, ոչ մահասկիզբն պտղոյ, այլ էնընծայ բարունակ խնկաբեր. (Միսայէլ.։)