οὑσιοποιός substantiae effector Գոյացուցիչ. արարիչ. տուիչ էութեան կամ գոյացութեան.
Աստուած եւ կեանս, եւ իմաստութիւն էացուցիչ եւ կենդանարար։ Զբարին որպէս զարդարեւ է, եւ էիցս ամենայնի էացուցիչ վերօրհնեսցուք։ Ամենայնի կացուցիչ, սկիզբն եւ միջակ եւ վախճան. (Դիոն. ածայ.։)