adj. s.

ԶԱՐԱՄՈՒՐ կամ ԱՐԱՄՈՒՐ. βίαιος, -ον violentus, -tia Լաւ եւս՝ Յարամուր (զոր տեսցես). Բո՛ւռն. սաստիկ. ուժգին.

Յորժամ շուրջ բակ ունիցի լուսինն ամպոց, եւ ունիցի մռայլ զարեգակն ... զարամուր փքոց, եւ զդառնաշունչ բքոց ամբոխելոց յայտ առնեն. (Վեցօր. ՟Զ։)

(Շիր.)

Զարամուր բքոց եւ զդառնացուցիչ հողմոց ամբոխելոց յայտ առնէ։

Ուստի եւ Վրդն. սղ. գոյականօրէն, իբր Խտութիւն. հոծութիւն. խստութիւն. բռնութիւն.

Զարամուրք ամպոց լինի օդ մրրկեալ։