adj.

Իբր Դիւրաբարոյ. εὑήθης simplex, candidus, εὑηθέστατος candidior Դիւր բարուք, դիւրահաւան. լաւաբարոյ. յատակամիտ, միամիտ, բարեսիրտ.

Զոր ինչ լսէին, դիւրաբարք գոլով՝ ճշմարիտ ասել վարկանէին։ Էին դիւրաբարք, եւ արիագոյնք, եւ միանգամայն ողջախոհք, եւ ամենեւին արդարագոյնք. (Պղատ. օրին. ՟Գ։)