ԳՈԲՂԱՅ կամ ԳՈՒԲՈՂԱՅ, ԳՈԲՈՂԱՅ կամ ԳՈԲԱՂԱՅ. Թուի բառ եբր. կէպուլ, սահման, եզր. եւ կէպուլա, սահման նորա. կէպուլօ, սահման իւր. ուստի ի մեզ զայս անուն կրէ Բաժանումն սաղմոսաց յերկուս եւ յերիս կամ ի չորս, ուր ուրեք ասի փառք հօր. վասն որոյ սաղմոսարանն ողջոյն ունի կանոնս ՟Ը., գոբղայս ՟Ծ՟Զ. բայց առաջինք եւ զկանոնսն գոբողայս կոչէին՝ է կամ ըստ թուելով։ (Սաղմ. հյ։ եւ Փարպ.։ Յհ. իմ. եկեղ.։ Խոսր.։ Մխ. դտ.։ Վանակ.։ Վրդն. սղ.։ Մաշտ.։)
Գոբողայն ժողով ասի, երեք երեք սաղմոս ի մի հաւաքեալ, եւ յոլով իմաստս ի մի պարունակել՝ գոբողա ասի. որպէս թէ ստուգաբանելով որպէս լտ. գօ՛բուլա, լծակցութիւն։ (Տօնականն)