ԳԼԽԱՀԱՏՈՒԹԻՒՆ. cf. ԳԼԽԱՏՈՒԹԻՒՆ.
Գլխահատութեամբ իրաւամբք դատապարտեսցի. (Մխ. դտ.։)
Գլխահատութեան վճռաւ դատապարտեալ սպանին. (Մարթին.։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | գլխահատութիւն | գլխահատութիւնք |
accusatif | գլխահատութիւն | գլխահատութիւնս |
génitif | գլխահատութեան | գլխահատութեանց |
locatif | գլխահատութեան | գլխահատութիւնս |
datif | գլխահատութեան | գլխահատութեանց |
ablatif | գլխահատութենէ | գլխահատութեանց |
instrumental | գլխահատութեամբ | գլխահատութեամբք |