adj.

ὄλως totaliter, integre, omnino Բոլորովին. բովանդակապէս. ամբողջ.

Բոլորապէս արտաքս հանել ի զգայարանացս. (Դիոն. թղթ.։)

Բոլորապէս կորզեալ զբնութիւնս՝ արժանացոյց կենաց. (Շ. բարձր.։)

Կենդանատեսակքն կոչեցեալ՝ բոլորապէս ընդկողմնեալ տեսանին. (Արիստ. աշխ.։)

Ըստ երկնայնոց զուարթնոց գասու ամենեցուն զինքն բոլորապէս ցուցանէր։ Բոլորապէս զսակ ամին հատուսցէ. (Յհ. կթ.։)

Իսկ կրօնքն քննեսցին բոլորապէս. (Կանոն.։)

Եւ կամ γενικῶς generaliter Ընդհանրապէս. սեռաբար.

Բոլորապէս ապա զաշխարհիս այսորիկ զվախճան ստորանշանակելով. (Մաքս. եկեղ.։)

Եւ Բոլորակապէս. ի ձեւ բոլորակի. շուրջանակի, եւ Շրջանաւ.

Բոլորապէս գմբեթաւորեալ պայծառ զարդուք (զեկեղեցին). (Ասող. ՟Գ. 7։)

Եւ ի ջրոյ դարձեալ լինին հող եւ քարինք. եւ բոլորապէս առ միմեանս այսպէս հասեալք՝ երեւեցուցանեն զլինելութիւն. (Պղատ. տիմ.։)