adj.

Պարգեւիչ բարեբախտութեան. պարգեւատու բարեաց, որ միայն զԱստուծոյ ճշմարտէ ասի ստուգութեամբ.

Ճոխացուցանօ՛ղ (տէր,) եւ բախտապարգեւ. (Սարկ. աղ.։)