adj.

qui possède beaucoup de biens.

adj.

πολυκτήμων multa possidens, dives, locuples Որ ունի ստացուածս բազումս. մեծատուն. ընչաւէտ. հարուստ.

Աբրահամ բազմաստացուած էր. (Վրդն. օրին.։)

Դիմոկրտոս ... ընչեղ եւ բազմաստացուածոց՝ պարգեւս մեծամեծս առնուլ. (Փիլ. նխ. ՟բ.։)