ԱՐՏԱԼԱԾՈՒԹԻՒՆ ԱՐՏԱԼԱԾՈՒՄՆ. Հալածումն. տարագրութիւն. վտարանդութիւն.
Զտարակուսական արտալածութեան զաղէտ վշտաց քոց իմացեալ. (Մագ. ՟Ա։)
Եռամեայ արտալածութիւն կատարեալ։ Ամ մի իցէ արտալածման։ Արտալածմանցն իբրու այսպէս, որպէս ասացաւ. (Պղատ. օրին. ՟Թ։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | արտալածութիւն | արտալածութիւնք |
| accusatif | արտալածութիւն | արտալածութիւնս |
| génitif | արտալածութեան | արտալածութեանց |
| locatif | արտալածութեան | արտալածութիւնս |
| datif | արտալածութեան | արտալածութեանց |
| ablatif | արտալածութենէ | արտալածութեանց |
| instrumental | արտալածութեամբ | արտալածութեամբք |