ԱՌԱԹՈՒՐ կամ ԱՌ ԱԹՈՒՐ. որ եւ ԸՆԴ ԱԹՈՒՐ որպէս թէ Առ ոտս իւր, ընդ ոտիւք. վարի ընդ բայս Կոխել, հարկանել եւ այլն. կոխկռտել, ոտքի տակ առնել. καταπατέω, λακτέω. conculco, cale ferio. եւ այլն.
Կոխեցին զնա առաթուր։ Առ աթուր կոխեալս անհնարին գազանացն։ Զբազումս ի նոցանէ առ աթուր հարեալ. (՟Դ. Թագ. ՟Թ. 33։ ՟Գ. Մակ. ՟Ե. 23։ ՟Զ. 15։)
Առ աթուր կոխան անէին զգէտս քո. (Եզեկ. ՟Լ՟Բ. 2։)
Երիվարք զբազումս առաթուր հարեալ սատակէին։ Որպէս առաթուր հարեալ՝ վարէ (ի բաց). (Ագթ։) (Պիտ.։)
Ոտամբք եւս առաթուր հարեալ մերժէիր. (Ոսկ. մ. ՟Բ. 25. 26։)
Կերպարանն աստուծոյ թշնամանի՝ առաթուր անկեալ չարին. (Լծ. ածաբ.։)
Յաղթելով ընդ աթուր (կամ ընդ առաթուր) հարկանէին. (Փիլ. իմաստն.։)