ԱՆՋԱՏՈՒԱԾ ԱՆՋԱՏՈՒԹԻՒՆ ԱՆՋԱՏՈՒՄՆ. διαίρεσις, διάζευξις, διακοπή. divisio, disjunctio, sectio. Անջատելն, իլն. զատումն. որոշումն. բաժանումն. բաժին. մասն.
Ութերեակն ամենայն ուստեք զհանգստութիւնն զեկուցանէ։ Զանջատուածսն զամենեսին՝ զոյգս ցուցանելով. (Փիլ. լին.։)
Մեր եւ նոցա խորհրդոցս ի միմեանց անջատութիւն (կամ անջրպետութիւն). (Լմբ. ատեն.։)
Բնական մահ է անջատումն հոգւոյ ի մարմնոյ. (Սահմ. ՟Ը։ Շար.։ Փիլ. իմաստն.։)
Ի վերայ մարմնոյ պատշաճի ախտ լինել եւ հատումն եւ անջատումն. (Կիւրղ. գանձ.։)
Ոչ անջատմամբ դիմաց կամ իմացմանց։ Զանջատման մտածութիւն պատճառելով. (Աթ. ՟Դ։)
Զուգութեան լրականին ըստ անջատմանց ամենեցուն։ Հեռաւորութեան անջատմունս. (Փիլ. լին. ՟Գ. 49։ ՟Դ. 153։)
Յիշեաց երուսաղէմ զօր անջատման իւրոյ. (Ողբ. ՟Ա. 7.) յն. հերքման. ἁωσμός. expulsio.
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | անջատութիւն | անջատութիւնք |
| accusatif | անջատութիւն | անջատութիւնս |
| génitif | անջատութեան | անջատութեանց |
| locatif | անջատութեան | անջատութիւնս |
| datif | անջատութեան | անջատութեանց |
| ablatif | անջատութենէ | անջատութեանց |
| instrumental | անջատութեամբ | անջատութեամբք |