adj. adv.

Որ ոչ ննջէ. անքուն. արթուն.

Սա որ աննինջ եւ անաշխատ, ծանրանայ քնով. (ՃՃ.։)

Աննինջ կան հրեշտակքն պարսպել եւ պահել զքեզ. (Լմբ. սղ.։)

Աննինջ առ հպարտութիւն զակն հոգւոյդ կալցիս. (Կլիմաք.։)

Արթունս լիցուք եւ զուտրթունս. քանզի ոսոխն ձեր սատանայ աննինջ՝ իբրեւ զառիւծ գոչէ, եւ խնդրէ՝ թէ զո՛ կլանիցէ. (Վրք. հց. ՟Ա. ձ։)