adj.

Անզգոյշ. որ ոչն զգուշանայ.

Ընդէ՞ր արդեօք իմաստութիւնդ քո անզգուշալի եղեւ. (Ճ. ՟Ա.։)

Մանաւանդ՝ անզգոյշ թողեալ. ուր չէ եղեալ զգուշութիւն. որ զգուշալին էր. իհմալ օլունմուշ.

Այսպիսի անզգուշալի երկիւղ զանձինս տուեալ. (Յհ. կթ.։)

Օձ հարկանէ զգարշապար երիվարի, եւ ախտ ցանկութեան զանգուշալի սրբութիւն. (Նեղոս.։)

Անզգուշալին բան՝ ոչ գոլ ծանուցաւ հաւատարիմ. (Շ. թղթ.։)