ԱՅԼԱՍԷՐՈՒԹԻՒՆ. սէր այլոյ՝ յետ սիրոյ անձին. (լաւ եւս է գրել ԱՅԼԱՍԻՐՈՒԹԻՒՆ, որպէս սերունդ զաւակի. )
Այլասէրութիւն առ լաւն (բնաւորեալ էր յադամ). որպէս ոչ առանձին եւ կնոջն՝ այլ ի կողմէ նախ եղելոյն՝ առ նա լինել (սիրոյ). (Անյաղթ հց. իմ.) (իբր զի՝ եթէ տեսանէր ադամ զո՛ր է մարդ նման իւր բանական կենդանի, սիրէր բնաւորապէս. այլ զի նախ ետես զեւայ՝ եւ այն յիւրմէ եղեալ, հարկաւ սիրէր զնա)։
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | այլասիրութիւն | այլասիրութիւնք |
accusatif | այլասիրութիւն | այլասիրութիւնս |
génitif | այլասիրութեան | այլասիրութեանց |
locatif | այլասիրութեան | այլասիրութիւնս |
datif | այլասիրութեան | այլասիրութեանց |
ablatif | այլասիրութենէ | այլասիրութեանց |
instrumental | այլասիրութեամբ | այլասիրութեամբք |