adj.

cf. Ամենամօտ.

adj.

որ եւ ԱՄԵՆԱՄՕՏ. Մերձ առ ամենեսին. անընդմիջելի մերձաւոր, հպաւոր. անմեկնելի. բոլորովին մօտիկ. փէք եագըն.

Կարկառեա՛ ի վերայ իմ զամենամերձ աջ քո։ Մատն ամենամերձ. (Նար. ՟Լ՟Դ. ՟Խ՟Բ։)

Յամենամերձն զօրութենէ. (Լմբ. պտրգ.։)