Other definitions containing this entry
ՔԵՐԹՈՂԱԿԱՆ. γραμματικός grammaticalis. Քերականական.
Կրկին բառ յն. բէրի՛ էրմինի՛աս. περὶ ἐρμηνείας de interpretatione. Յաղագս մեկնութեան. այն է Մի ի գրոցն արիստոտելի, ուր բացատրին քերականական մասունք բանի տրամաբանօրէն, մակագրեալ ըստ հյ.
ՅԱՒԵԼԱԴՐՈՒԹԻՒՆ կամ ՅԱՒԵԼԱԴԻՐ. προσθήκη additamentum, accessio, incrementum, auctus, adjectio եւ ἅρθρον (յորմէ արթր. թ. արթմա, արթըգ ). artus, articulus, copula. Յաւելումն. յաւելուած. յարակցութիւն. աճումն. վերադիր. եւ Յօդ քերականական. արթր. աթր.
ՁԵՒ ՔԵՐԱԿԱՆԱԿԱՆ. σχῆμα figura.
Եւ իբր Գրաւոր. գրչական. քերականական.
ՆԱԽԱԴԻՐ. գ. προθήκη, πρόθεσις praepositio. Նախ եդեալ ինչ. Յառաջաբան, եւ Քերականական նախդիր կամ նախադրութիւն. որպէս եւ ըստ յն. լտ. նաեւ բաղադրիչ մասնիկ, եւ առաջադիր տառ.
ՎԵՐԱԴԻՐ. Յօդ քերականական. աթր. աթեր. յն. ա՛րթրօն. ἅρθρον articulus.
ՔԵՐԱԿԱՆ ա. γραμματικός, -κή, -κόν grannaticus, -ca, -cum;
grammaticalis. իբր Քերականական, եւ քերթողական կամ բանաստեղծական, եւ ճարտար՝ կամ արուեստական ոճով.
φερώνυμος ferens nomen ex rebus gestis Բառ քերականական, որ ասի զանուանէ եդելոյ ըստ բերման իմիք, կամ անցից ընդ անձն ուրուք. որպէս Մովսէս կոչեցաւ, զի հանաւ ի ջրոյ. այսպիսի են բազումք ի յատուկ անուանց յամենայն ազգս.
Voir tout