adj.

four.

adj. s.

Քառեակ թուով. չորք. չորս.

Զհոգւոյն քառաթիւ առաքինութիւնս յընդդէման տապալէ։ Չորից արանցն սրբազանից ... քանզի ի նոյն քառաթիւս գոյացեալ եմք. (Պիտ.։ Սարգ. վերջաբ։)

ՔԱՌԱԹՈՒԻ. նոյն ընդ Քառաթիւ, որպէս ուղղ. կամ սեռ.

Զտաղանդ պատուիրանին ի սեղանաւորս արկանէր՝ աւանդելով պահանջողին, եւ զշահսն բերելով քառաթուի կրկնակաց եւ ի հնգից թիւ կատարուն. (Սկեւռ. ի լմբ.։)