Փաղփաղուն

adj.

φάλος, λαμπρός splendidus, albus, fulgidus. Կարի փաղփուն կամ փայլուն. փալփլուն.

Ոչ է պարտ տկարացուցանել զփաղփաղուն եւ զփայլակնացայտ պայծառութիւնն (ականց պատուականաց). (Վրք. ոսկ.։)