adj. s.
nourricier, nutritif, nourrissant, alimentaire;
— լինել, nourrir.
Other definitions containing this entry
Հովիւս տածողական զհօրանս ուլուցն ամայաբնակաց. (Նար. խչ.։)
Վիճակ ցանկալի՝ լի պտղատածող արգասեօք պարարտութեան. (Յհ. կթ.։)
Որ ինչ անկ եւ տածողին.
Ահեղ շրջարկութեամբ տածողականաւ ... գթասիրեալ. (Նար. ՟Լ՟Գ.)
Հովիւսն տածողական զհօրանս ուլուցն ամայաբնակաց. (Նար. ՟Խ՟Զ։)
cf. ՏԱԾՈՂՈՒԹԻՒՆ.
Որպէս ստացօղ տէր, եւ որպէս ստեղծօղ. եւ Ստածողապէս, տածելով.
Ի տածողութիւն հանգստեան հիւրոց եւ տնանկաց եւ աղքատաց։ Հանդարտընթաց գրաստուն տածողութեամբ անզզուելի պահեցեր։ Հովուական տածողութեամբ. (Յհ. կթ.։ Նար. ՟Ժ՟Դ։ Սկեւռ. աղ.։)
Հանդարտընթաց գրաստուն տածողութեամբ. (Նար. ՟Ժ՟Դ։)
Ահեղ շրջարկութեամբ տածողականաւ (ի շրջել հոգւոյն ի վերայ ջրոց). (Նար. ՟Լ՟Գ։)
Ահեղ շրջարկութեամբ տածողականաւ՝ թեւապարփակ պաշտպանողօրէն գթասիրեալ. (Նար. ՟Լ՟Գ։)
Բազում վշտատեսութիւն տածողացն հասուցանել. (Պիտ.։)
Որ տածէ. տածող. խնամող. հոգաբարձու.
Տածեր ստացողապէս։ Երկիր զաւանդս արգասեաց երկրագործութեան՝ տածողացն մատուցանէ. (Նար. ՟Ե. ՟Թ։)
cf. ՏԱԾՈՒԹԻՒՆ, ՏԱԾՈՂՈՒԹԻՒՆ)
Voir tout