cf. Չարատեաց.
Որ ատէ զվնաս կամ զվնասել. չարատեաց.
Կամեցան առնել վնաս պարկեշտ զուգակցին աբրահամու. զոր ոչ թողացոյց վնասատեացն եւ բարեսէրն աստուած. (Վրդն. ել.։)