cf. Վկայութիւն.
Վկայելն, իլն. վկայութիւն.
Զմեծ եւ զճշմարիտ վկայումն աստուածային խնդրէ. (Եղիշ. թաղմ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | վկայումն | վկայմունք |
| accusatif | վկայումն | վկայմունս |
| génitif | վկայման | վկայմանց |
| locatif | վկայման | վկայմունս |
| datif | վկայման | վկայմանց |
| ablatif | վկայմանէ | վկայմանց |
| instrumental | վկայմամբ | վկայմամբք |