Transfiguration of our Lord.
Տօն այլակերպութեան քրիստոսի ի թաբոր. որ եւ ՊԱՅԾԱՌԱԿԵՐՊՈՒԹԻՒՆ. ի դէպ եկեալ արեգականակերպ փայլման դիմացն իբր վարդ կարմիր, եւ ձիւնատեսիլ երեւման հանդերձից իբր վարդ սպիտակ։ Թո՛ղ զի սովին կոչմամբ խափանել կամեցան նախնիք մեր զհեթանոսական տօն հերայի, կամ արտեմեայ անահտայ, եւ կամ ափրոդիտեայ ոսկեծղի եւ վարդամատն կոչեցելոյ։ (Հ. օգոստ. ՟Զ.։ Տօմար.։ Տօնաց.։)
Իսկ (Մովս. քերթ.) ի ճառն վարդավառի ստուգաբանէ նաեւ կրկնակի խորհրդով այսպէս.
Վարդավառ ասի, որ է՝ Արդ աւար, եւ կոչի Վարժարան. այլ վասն զի յոյնք զսա պայծառակերպութեան եւ պսակաց կոչեն տօն, եւ հայք վարդավառ, նոյն եւ մի, զոր այս հրաշաձայնէ պայծառութիւն։ Էր երբեմն սովորութիւն ոմանց ի վարդավառի ցանել զմիմեամբք զվարդաջուր. իսկ յետոյ մնաց առ ռամիկս լոկ ջրացանութիւն. մինչեւ կոչել ոմանց եւ զտօնն Շատրուան։ Իսկ Մենինսքի գրէ, թէ կոչի ապրիզէգեան, որ է ասէ տօն հայոց, քաղդէացւոց, եւ պարսից, ջրացանութեամբ ի վերայ միմեանց՝ նաեւ վարդաջրով, ի ժգ թըրմախ ամսոյ, որ է չորրորդ օր գարնանային հասարակածի։